Doświadczenie utraty bliskiej osoby jest doświadczeniem granicznym w życiu człowieka. Oznacza to, że w procesie adaptacji i radzenia sobie konieczna jest mobilizacja wszystkich możliwych systemów. Jest to proces trudny i bolesny, ale z punktu widzenia biologicznego, fizjologiczny i ukierunkowany na przeżycie. Śmierć jednego z członków rodziny, rozpoczyna proces przeżywania żałoby u każdego z pozostałych członków. Nie ma tu zasad stopniowania, komu z rodziny przysługuje największe prawo do przeżywania straty. Nikomu nie można jej też zabronić. Żałoba jest opisem odczuć konkretnej osoby w indywidualnym dla niej czasie od straty. Co warto wiedzieć i na co zwrócić uwagę w rodzinnym przeżywaniu żałoby?
– Dla każdej osoby w rodzinie strata może wyglądać inaczej, wiązać się z innym charakterem zmian, uczuć i emocji czy objawów somatycznych, ale to nadal jest proces żałoby
– Każdy z członków rodziny może mieć inne potrzeby związane z przeżywaniem straty. Wszystkie potrzeby powinny być szanowane i w miarę możliwości realizowane.
– dzieci także przeżywają żałobę, wyrażają ją adekwatnie do wieku i możliwości rozwojowych
– W żałobie jest miejsce na życie. Przeżywanie radości czy uczestnictwo w aktualnych wydarzeniach/uroczystościach, nie jest oznaką braku przeżywania żałoby i nie powinno być oceniane w ten sposób. Stratę nosi się w sercu, którego bicie jest oznaką życia.
– Nie ma określonego czasu na przeżycie żałoby w rodzinie. Dynamika układania życia rodzinnego może być różna u każdego z członków rodziny
– Pomoc psychologiczna jest dostępna ale nie zawsze jest konieczna. Wartość przyjacielskiej czy rodzinnej sieci wsparcia jest często wystarczająca by budować swój świat na nowo.
Dodaj komentarz